Արդեն երկար տարիներ ա, ինչ ապրում ենք Ամերիկայում: Ստեղ մեր գործն ու տեղը ունենք, բայց պետք ա ասեմ, որ ադրբեջանցիներն ու թուրքերը ստեղ ծփում են ու մանավանդ 44-օրյա պատերազմից հետո ահավոր ակտիվացել են ու փորձում են ճնշեն հայերին:
Էրեկ սկեսուրս այգում նստած ա էղել մենակ, մեկ էլ մի հատ ադրբեջանցի ա մոտեցել ու սպառնացել ա, թե բա նենց ենք անելու, որ մինչև վերջին հայը վերանա էս աշխարհի էրեսից: Հետո էլ սկսել ա մատ թափ տալ սկեսուրիս վրա:
Էս սկեսուրս էլ լավ դռի կնիկ ա, հելել ա, սումկայա էղել մոտը, էտ ումկեն նենց ա տվել դրա գլխին, որ դա չորեքթաթ վազելով փախել ա մոտից, հետևից էլ սկեսուրս գոռացել ա, որ եթե սրանից հետո համարձակվի իրան տենց պահի, նենց կխփի, որ էլ չի էլ կարանա փախնի:
Էկավ տուն, պատմեց ու էնքան ենք ծիծաղել: Սրաից հետո հենց էտ տղեն սկեսորիս տենա, հաստատ կիլոմետրերով հեռու կփախնի ու հա, դրանց հետ այ էտ լզվով ա պետք մենակ խոսալ, որ լավ հասկանան: