Սրտիս լսեցի ու սիրտս ինձ չդավաճանեց: Մի տղայի հետ էի շփվում, միակ խնդիրը էն էր, որ ինքը տարիքով ինձնից փոքր էր: Բոլորը դեմ էին մեր միությանը: , բայց մենք պայքարեցինք:

Իրա հետ փախա, ոչ մի վայրկյան չէի կասկածում, որ ինքը լավնա, որ արժե հետը փախչել, ու շատ էլ ճիշտ էի անում: Ամուսնացանք, ինձ թագուհու պես պահումա, ամեն տարի գնում ենք հանգստի:

Մերոնք ուշ, բայց վերջապես արդեն ընդունեցին, իրենց օրհնությունն էլ տվեցին, դե ես ինչ որ տեղ վստահ էի, որ տենց կլինի: