Հայաստանի Հանրապետության Քրեական օրենսգրքի 462-րդ հոդվածը դիտվում է որպես զորակոչի և վարժական հավաքի նկատմամբ խստացված մոտեցման ուղեցույց։ Այս հոդվածը նախատեսում է պատժամիջոցներ այն անձանց համար, ովքեր խուսափում են վարժական հավաքներից՝ առանց օրենքով նախատեսված հիմնավոր պատճառների:

Ի՞նչ է նախատեսում հոդվածը
Հոդվածի համաձայն՝ վարժական հավաքից խուսափելը դիտարկվում է որպես օրենքի խախտում և կարող է հանգեցնել հետևյալ պատժամիջոցների.

Տուգանք: Քաղաքացին կարող է պարտավորվել վճարել մինչև քսանապատիկ գումար՝ որպես իր արարքի նյութական պատասխանատվություն:
Կարճաժամկետ ազատազրկում: Մինչև 2 ամսվա ընթացքում սահմանափակ ազատություն՝ որպես խախտման հետևանք:
Ազատազրկում: Ամենախիստ պատիժը՝ մինչև 2 տարի ազատազրկում:
Այս միջոցառումները կիրառվում են այն դեպքում, երբ անձը չունի օրենսդրությամբ հաստատված հիմքեր, որոնք թույլ կտան ազատվել վարժական հավաքներից:

Խուսափելու հետևանքները
Հասարակության մեջ վարժական հավաքներից խուսափելը հաճախ ընկալվում է որպես քաղաքացիական պարտքի անտեսում։ Սակայն օրենսդրությունը խստորեն վերաբերում է այս խնդրին՝ նշելով, որ դա ոչ միայն անհատական սխալ է, այլև՝ վտանգ ողջ պետության պաշտպանության համակարգի համար։

Խախտողները, բացի պատժամիջոցներից, հաճախ կանգնում են նաև հանրային պարսավանքի առջև։ Սա կարող է մեծապես ազդել նրանց հետագա սոցիալական և աշխատանքային հնարավորությունների վրա:

Ի՞նչպես խուսափել խնդիրներից
Քաղաքացիները, ովքեր ունեն հիմնավոր պատճառներ՝ ֆիզիկական, առողջական կամ այլ սոցիալական հանգամանքների հետ կապված, իրավունք ունեն դիմելու համապատասխան մարմիններին՝ վարժական հավաքից ազատվելու համար։
Օրենքի սահմաններում աշխատելը ոչ միայն կխուսափի իրավական հետևանքներից, այլև կպահպանի քաղաքացու բարոյական պարտքի գիտակցումը։

Վերջաբանի փոխարեն
Հայաստանի օրենսդրությունը խստորեն վերահսկում է իր պաշտպանության համակարգի կենսունակությունը։ Քրեական օրենսգրքի 462-րդ հոդվածը ոչ միայն սպառնալիք է նրանց համար, ովքեր խախտում են օրենքը, այլև հիշեցում՝ յուրաքանչյուր քաղաքացու պարտականության մասին՝ պաշտպանել իր հայրենիքը։ Խուսափելու փոխարեն՝ պարտքի գիտակցումն ու օրինական գործողությունները կարող են դառնալ այն ուղին, որը կհարգվի թե՛ պետության, թե՛ հասարակության կողմից։