-Ես ինձ պարզապես իդեալական սկեսուր եմ համարում, — ասաց տիկին Աիդան, -ես երբեք չեմ խառնվում որդուս ընտանիքի գործերին, առանց նախապես զգուշացնելու չեմ գնում նրանց մոտ։ Ոչ մի անգամ չի եղել, որ պատք ուզեմ։ Ես միշտ պատրաստ եմ տալ վերջին կոպեկս նրանց,միայն թե նրանց մոտ ամեն ինչ լավ լինի։ Ես հաճախ եմ նվերներ տալիս:
Ճիշտ է, գարնանը և սեպտեմբերին ես կարող եմ խնդրել որդուս օգնել ինձ հասնել ամառանոց: Գարնանը սովորաբար շատ սածիլներ են լինում, իսկ աշնանը պետք է բերքը վերցնել ու քաղաք տանել։ Ես չեմ կարող ինքնուրույն զբաղվել դրանցով: Երևանից տիկին Աիդաի ամառանոց գնալը այնքան էլ երկար չէ՝ մեկուկես ժամ կամ երկու։ Ամառվա ընթացքում նա առանձնապես չի լինում քաղաքում։
Գարնանը այնտեղ հասնելուն պես նա այնտեղ է մնում մինչև աշուն։ Նա լավ այգի ունի, իսկ գյուղում կա խանութ։ Բայց սովորաբար գարնանը նա իր հետ վերցնում է սննդի պաշար, բանկաներ և շորեր։ -Եթե ես այլ բանով գնաի ամառանոց, ստիպված կլինեի մի քանի անգամ գալ Երևան։ Ես չեմ կարող ամեն ինչ միանգամից տանել։ Բայց քանի որ որդիս մեքենա ունի, ինչու հետս սնունդ չտանեմ։
Այն ավելի էժան է և պետք չէ հաճախ վազել խանութ: Մի անգամ մենք նույնիսկ փոքրիկ սառնարան տեղափոխեցինք մեքենայի մեջ։ Որդիս գիտի, որ ես սովորաբար շատ բաներ ունեմ տեղափոխելու։ Երբ այս անգամ որդիս եկավ իմ հետևից, ես դուռ բացեցի և տեսա, որ մեքենայում է նաև Մանեն՝ թոռնուհիս: Տիկին Աիդան շատ է զարմացել: Մանեն ընդամենը չորս տարեկան է, ակտիվ է ու ժպտերես։
Միայն թե նրան հաճախ չեն տարել տատիկի մոտ, ուստի տիկին Աիդան շատ զարմացավ, որ Մանեին էլ պիտի տանեին ամառանոց։Նրա որդին ու հարսն էին այդպես որոշել: Նա սկզբում համաձայնվեց, բայց ընթացքում երեխան իրեն սկսեց շատ չարաճճի պահել, ուստի տիկին Աիդան խնդրեց որդուն տանել նրան: Հիմա որդին ու հարսը նրան վատ տատիկ են համարում: