Ես ու ընկերս ամեն տարի նշում ենք Վալենտինի օրը։ Տոնից առաջ մաքրում եմ բնակարանս։ Այս անգամ մաքրելուց գտա ծածկոց և ոսկյա թևնոց, որի վրա կար սև և սպիտակ քարեր: Երկար ժամանակ երազել էի այդ թևնոցի մասին: Ես արագ թաքցրեցի ամեն ինչ և ձևացրի, թե ոչինչ չգիտեմ:Տոնի օրը ընկերոջս էի սպասում։ Ես սեղան էի գցել, մոմերը վառել, տոնական հագնվել:
Ընկերս նվերները գեղեցիկ փաթեթավորել էր : Ես ուրախությունից ծափահարեցի։ Մտքերիս մեջ ես արդեն փորձում էի թևնոցը։Փաթեթի մեջ վերմակ կար։ Ուրիշ բան չկար։ Փորձեցի պահել ժպիտս, բայց չստացվեց։ Ընկերս չնկատեց իմ վատ տրամադրությունը։ Երեկոյի ավարտին մի հարց էր ինձ հուզում՝ ո՞ւմ է նվիրել թևնոցը։Ես պատասխան ստացա երեք օր անց։
Ընկերս ցնցուղ էր ընդունում, երբ նրա հեռախոսի վրա հաղորդագրություն եկավ: Ես այնտեղ կարդացի հետևյալը. «Թևնոցը հիանալի համապատասխանում է իմ երեկոյան զգեստին: Վաղը կտեսնես, իմ սեր»,- գրել էր ոմն Արմինեն: Ես երկու տարի է, ինչ լվանում եմ նրա գուլպաները, իսկ նա թևնոցներ է տալիս ինչ-որ Արմինեի։ Հաջորդ օրը՝ երեկոյան, ընկերս գնաց «ընկերների» մոտ։ Արմինեի համարը նախօրոք գրանցել էի մոտս։
Ես սպասեցի մեկ ժամ և մեր լուսանկարները ուղարկեցի նրան: Ով գիտի, գուցե Արմինեն էլ ոչինչ չգիտեր։ Այս իրավիճակում մե ղավոր է իմ, այսինքն՝ մեր ընկերը:Իմ սիրելին եկավ մոտ քառասուն րոպեից։ Նրա հագին քերծած ու պատառոտված կոստյում էր։ Արմինեն ամեն ինչ արել էր իմ փոխարեն։Ես ընկերացա Արմինեի հետ: Պարզվեց, որ մենք շատ ընդհանրություններ ունենք՝ երաժշտություն, երազանքներ, գրքեր, նախկին .Նյութը հրապարակման պատրաստեց