Մի քանի օր առաջ գնացել էի ընկերուհուս տուն պետքա իրար հետ քննություն պարապեինք։ Նենց էր ստացվել, որ իրա պապան էլ էր տանը, ես իրան նկարներով էի տեսել, ու ընկերուհուս պատմելով գիտեի, որ բարի մարդա։ Ու առաջին տպավորությունը հենց տենց էր։
Հետո նենց ստացվեց, որ ընկերուհիս ինձ թողեց իրա սենյակում մենակ, ինքը գնաց խանութ մեզ սուրճ առնելու։ Ու էդ պահին իրա պապան եկավ, իմ համար շատ տարօրինակ էր։ Ու ինձ ասեց՝ գիտես չէ, որ կնիկս չլիներ հավեսով հետդ կշփվեի, շատ սիրուն աղջիկ ես։ Բայց նենց կնիկս չի խանգարում, կարողա ուզենա՞ս։ Որ էդ ամեն ինչը լսեցի, ուղղակի շշմել էի, արագ իրերս վերցրի ու չեմ էլ հիշում ոնց փախա էդ տնից։