Ես մինուճար տղա ունեմ ու սաղ կյանքս նվիրել եմ իրան, ամեն բան արել որ, որ իրա համար լավ ու ապահով լինի, բայց էսօր նենց մի հատ ահավոր բանի առաջ եմ կանգնել, որ քիչ ա մնում մեռնեմ:
Էկավ, ասեց, որ ինքն իրականում աղջիկներին չի սիրում ու չի պատրաստվում ամուսնանա: Ինքը սիրում ա տղաներին ու պատրաստվում ա տենց դասավորի իրա կյանքը, կապ չունի, թե ոնց ու որտեղ:
Դե պատկերացնում եք իմ վիճակը, լաց ու կոծ, որովհետև ես տղա չէի մեծացրել, պահել, որ այ սենց վիճակի մեջ ընգներ: Բայց երբ որ մի քիչ հանգստացա, խոսացի հետը՝ ասեցի կամ հրաժարվում ես էտ ամեն ինչից, կյանքդ նորմալ դասավորում ես, կամ էլ մոռանում ես, որ ծնող ունես, վեշերդ հավաքում ու գնում ես ուր ուզում ես ու ինչ ուզում, անում ես:
Հիմա սպասում եմ, տենամ, թե ինչ որոշում ա կայացնելու: