Այ մարդ էս դարի հիվանդություննա էդ անտեր հեռախոսները։ Սաղ օրը մեջն են, մանավանդ ջահելները։ Հեռախոսից էն կողմ բան չգիտեն, հեռախոսից էն կողմ աշխարհ չկա իրանց համար։ Չի կարելի էլի,էդ անտերները չարիք են իսկական, մարդու տուն են քանդում։
Էս ինչքան ժամանակա նկատել էի, երեխես ժամերով մտնում էր բախնիք ու դուրս չէր գալիս։ Մտածում էի լողանումա, բայց հետո կասկածներ ընկան մեջս։ Մի օր կողպեքը բացեցի կամաց, մեկել տեսնեմ գետնին նստած հեռախոսով եսիմ ինչ կարտա խաղում։ Միսը տվեցի բերանը։ Հեռախոսը վերցրի, հորն էլ ասեցի, հիմա պատժվածա։