Սկեսուրիս հետ մի հարկի տակ եմ ապրում ու ամեն անգամ համոզվում եմ՝ դրանից բարդ բան էս աշխարհում չկա։ Կենցաղում անընդհատ իրար խանգարում ենք, անընդհատ մեր հայացքները չեն համընկնում իրար հետ, անընդհատ ինչ- որ վեճեր ունենք։ Բայց ճիշտն ասեմ՝ նախկինում, երբ դեռ նշանված էի, նման հարցեր ընդհանրապես չկային, քանի որ միասին կենցաղ չէինք կիսում։
Ինչն էլ ճիշտ է, նա բամբասկոտ կին չէ, որ մտածես՝ անընդհատ քեզ մի վատ բան ուզում է անել, ասել։ Մի խոսքով՝ մեր խնդիրը շատ բարդ է՝ չնայած, որ միայն ու միայն կենցաղին է վերաբերում։
էն օրնէլ սենց բան եղավ։ Ուրեմն՝ գիշերը վեր կացա, որ ջուր խմեմ, մեկ էլ դուռը բացեցի ու սարսափեցի։ Սկեսուրս երկար գիշերանոցով կանգնած էր հենց մեր սենյակի դռան առաջ։
Ասում եմ՝ այ կնիկ, էս ի՞նչես ստեղ անում, ասում է սպասիր, բան եմ լսում։ Ասեց՝ ինձ թվաց՝ մեկը մեր տանը քայլում է, ու գնաց քնելու, բայց եսի՞մ, հաստա՞տ էդ էր ուզում լսել, և եթե դա էր, ինչի՞ էր իմ սենյակին ականջ դրել։