Էրեկ սկեսրայրիս հետ տանը մենակ էի մնացել, նենց բան էղավ, որ տնից վազելով դուրս եմ էկել, ոտերս դողում էին ու արագ զանգել եմ ամունսուս. մինչև հիմա ուշքի չեմ գալիս

Ամուսնությունից հետո ես ապրում եմ ամուսնուս ու սկեսրայրիս հետ նույն հարկի տակ: Սկեսրայրս ավ մարդ ա ու էսքան ժամանակ ինձ մի հատ թթու խոսք ասած կամ նեղացրած չկա:

Էն օրը տանը մենակ էինք մնացել ինչպես միշտ, ամուսինս գործի էր, ես էլ կուխնիայում հաց էի սարքում: Մեկ էլ դմբոց լսեցի, գնացի, տենամ գետնին ընգաց թփրտում ա:


Ինքը ճնշում ունի ու երևի թե ճնշումն էր բարձրացել, ես էլ տենց պահերի ահավոր խռնովում եմ իրար, կորցնում եմ ինձ ու չեմ հասկանում, թե ոնց օգնեմ: Էտ պահին արագ տնից դուրս եմ վազել, ոտերս դողում էին ու զանգել եմ մարդուս խնդրել եմ, որ րոպե առաջ հասնի:

Լավ էր, գործի տեղը մոտ ա, շուտ էկավ, հասավ ու տարանք հիվանդանոց: Պարզվեց, որ ճնշումը շատ էր բարձրացել, ինքն էլ չէր զգացել, միանգամից տենց վատացել ու ընգել էր:

Հիմա լավ ա, արդեն էսօր, բայց մեկ ա ուշքի չեմ գալիս հլը:

Опубликовано в

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *