Գիտեք ի՞նչն է զարմանալի, որ տարեցտարի Երևանի քարտեզից հետևողականորեն և ամենայն մանրախնդրությամբ անհետանում են կանաչ գոտիները: Բացում ես Երևանի քաղաքապետարանի տարբեր տարիների, տարբեր իշխանությունների ներկայացուցիչների օրոք կազմված զեկույցները, կարդում ես, և մեղմ ասած ապշում։ Ամեն քաղաքապետ յուրաքանչյուր տարի միայն ավելացրել է քաղաքի կանաչ գոտին, բայց նայում ես քաղաքին՝ տարեցտարի ավելացել են միայն իրար քիթ մտած շենքերի ուրվագծերը:Այդ զեկույցներն էլ այսօրվա «աննախադեպ տնտեսական աճ»-ի պես են, իրական հողի վրա անտեսանելի են((
Այս օրերի քննարկման թոփ թեման է՝ թեղինե՞ր, թե՞ հուդայածառեր, ի վերջո ժամանակավո՞ր, թե՞ վերջնական կասեցում։
Հետաքրքիր է, որ քննարկման նյութը զուտ էսթետիկան է, հուդայածառերը վարդագույն են, ասել է թե՝ կսազեն մեր վարդագույն մայրաքաղաքին, չգիտես էլ հիշեցնե՞ս, որ վարդագույն քաղաք երգելիս բնավ հուդայածառերն ու սակուռաները չեն գովերգում:
Ուր էր թե փոսալցումներն էլ ծառահատումների օպերատիվությամբ ու ինտենսիվությամբ արվեին, փոխարենը ոնց որ թե այ փոսերը պիլոտային տրամաբանությամբ են արվում՝ մի օր մի փողոցինը, մի 2 օր հետո՝ զուգահեռ փողոցինը, ու այսպես մինչև հաջորդ ձմեռ, հաջորդ փոսեր…