Հազիվ մի լավ ածջիկ էինք գտել տղուս համար, լավ ընտանիքից։ Գյուղից էին, շատ խելոք, համեստ աղջիկ էր երևում, որ գնացինք տենալու։ Մեծ հարսանիք արեցինք, լավ ուրախացան բոլորը, հավեսով քեֆ արեցինք։ Հենց հաջորդ օրը երեխեքին ուղարկեցինք Դուբայ մեղրամիս։ Ամեն ինչ շատ լավ էր, մենք էլ շատ ուրախ էինք, որ մեր երեխեն լավ ընտրությունա արել։
Բայց դե ինչ իմանայինք դա ինչա բերելու գլխներիս։ Առանձին տուն էինք առել երեխեքի համար։ Հարսանիքից 4ամիս անցավ, տղես զանգեց ասեց, որ բաժանվումա։ Փաստորեն էդ խելոք, սուսիկ-փուսիկը սիրածա ունեցել, դրա համար էլ եկելա քաղաք հարս, որ ավելի մոտ լինեն իրար